Zioła lecznicze

Kminek lekarski

Kminek lekarski działanie i zastosowanie:

  • Olejek działa rozkurczająco na mięśnie gładkie jelit, zwłaszcza jelita grubego, przewodów żółciowych, wzmaga wydzielanie soku żołądkowego, zapobiega wzdęciom, działa wiatropędnie. Wykazuje też działanie przeciwbakteryjne i przeciwgrzybicze.
  • Olejek stosowany jest też zewnętrznie do leczenia zakażeń bakteryjnych i grzybiczych, do wyrobu past zębów i płynów do odkażania jamy ustnej.
  • Z olejku kminku otrzymuje się naturalny karwon (substancję aromatyczną o zapachu kminku).
  • Rozcieńczony olejek kminku zwyczajnego jest używany jako skuteczny środek w przypadku świerzbu.
  • Owoce stosowane są jako składniki mieszanek oraz w postaci naparów.
  • Właściwości ściągające tego zioła znalazły zastosowanie w leczeniu biegunki, jak też są przydatne w leczeniu zapalenia gardła, szczególnie płukanki sporządzone z nasion są skuteczne w walce z infekcjami gardła.
  • Nasiona kminku zwyczajnego łagodzą dolegliwości układu trawiennego, działając wprost na mięśnie jelit w celu złagodzenia kolki i skurczów żołądkowych, jak również wszystkich typów wzdęć, odświeżają oddech, poprawiają apetyt, łagodzą skurcze menstruacyjne, posiadają również właściwości moczopędne, wykrztuśne oraz są środkiem odżywczym dla organizmu; stosuje się je często w lekarstwach na zapalenie oskrzeli oraz kaszlu, zwłaszcza w tych przeznaczone dla dzieci.
  • Kminek zwyczajny ma działanie zwiększające laktację u matek karmiących.
  • Kminek zwyczajny jest podobny w swoim działaniu do anyżu oraz kopru.

Kminek lekarski – Opis

Carum carvi – Kminek lekarki, kminek zwyczajny, karolek
Surowiec stanowi owoc kminku – oraz olejek kminkowy otrzymywany z owoców – Carvi oleum. Owoce zbierane są w drugim roku wegetacji rośliny (VI-VII), gdy w baldachach zaczynają brunatnieć. Ścięte rośliny pozostawia się na polu w celu dosuszenia, a następnie młóci. Zebrana z młodych pni i gałęzi wczesną wiosną i przechowywana dłużej niż 1 rok lub wysuszona w ciągu 2 godzin w temp. do 100 °C. Kora jest pod częściową ochroną, dlatego zbiera się ją tylko z wyznaczonych terenów.

Kminek lekarski – Wygląd i pochodzenie:

Roślina występująca w Europie, Azji i Pn. Afryce, w Polsce na łąkach i przydrożach, uprawiana i zdziczała w wielu krajach, również w Polsce. Wymaga gleby żyznej, ciepłej , zasobnej w wodę i wapń. Kminek rozmnażany jest z nasion. Ze względu na bardzo częste porażenia upraw kminku przez bakterie i grzyby chorobotwórcze, eliminujące owoce pochodzące z tych roślin jako materiał siewny, opracowano metody mikrorozmnażania in vitro, polegające głównie na regeneracji roślin z pączków szczytowych i przez embriogenezę somatyczną, a także z nasion sztucznych. Kminek zwyczajny w pierwszym roku tworzy rozetę liści, w drugim łodygę kwiatostanową, wysoką do 70-80 cm, wewnątrz pustą, rozgałęzioną dwudzielnie, podłużnie żeberkowaną. Liście długoogonkowe, 3-krotnie pierzastosieczne, o wąskich działkach. Kwiaty małe promieniste, białe lub różowe, zebrane po 5-10 baldaszków w baldach złożony, pokrywek brak. Rozłupnia złożona z dwu oddzielnych niełupek, długości 4–6 mm, podwieszonych na wspólnym wieszadle za pomocą cienkich nici, które po wyschnięciu stają się kruche i łatwo obłamują. Owoce są w stanie dojrzałym brunatne, wydłużone, nieco zagięte ku stronie wewnętrznej, a na stronie zewnętrznej opatrzone 5 żeberkami. Korzeń białawy, wrzecionowaty i mięsisty. Kwitnie V-VII.

Dowiedz się więcej:

Leki zawierające kminek lekarski